Zoo vaarden wij langzaam voord, en kwamen na 17 dagen rijzens den 29 Zondag s middags te Niewjork aan, maar de wind was ons altijd tegen geweest anders was het berekend van 12 of 13 dagen. Wij moesten dan alzoo nog op zee blijven van Zon_dag s middags tot Maandag middag en toen wierden wij naar den Kas_tel_gaar_den gebracht daar moes wij weder betalen tot Milwakee 46 en een halve Doller en 6 Doller op de over_wicht van het goed, toen brachten zij ons uit den Kastelgaarden naar een Herberg daar maakte die Vogel akoord van een Doller daags voor ieder man, maar toen wij betalen moesten Koste het ons twee Doller dad viel on niet bes mede toen was het 6 Doller met ons 3 en.
(Excerpt from Letter 2, November 26, 1865, from Harmen Jan te Selle to his mother in the Netherlands, Dela te Selle-ten Damme)
Ondanks het feit dat Harmen Jan zich hier in 1865 afgezet voelt in de herberg waar ze overnachten na hun vertrek uit Castle Garden vindt hun reis al onder veel betere omstandigheden plaats dan die waarin hun oom Gerrit Willem Bloemers en tante Janna Bloemers-te Selle in 1842 de overtocht maken. Zoals al eerder vermeld in het hoofdstuk over ‘Emigratie naar Amerika‘ in deze website waren vanaf 1855 de omstandigheden waarin de Europese landverhuizers in Amerika aankwamen sterk verbeterd. Het was zo’n 25 jaar eerder dan ook een regelrechte ramp. Het is bekend dat van de 90.000 Ieren die in 1847 de Atlantische Oceaan overstaken er 15.000 onderweg stierven. Ze overleden aan boord van de schepen ofwel direct na aankomst in de helse quarantainestations. Vrouwen en meisjes liepen van de kant der bemanningen de grootste gevaren. In november 1853 telden de achtentwintig in New York aangekomen landverhuizersschepen op 13.762 passagiers 1.141 slachtoffers, zodat de pers daar een campagne opende tegen de “verdoemde pestschepen en drijvende doodkisten” en het Congres een wet aannam, die de reders voor elk sterfgeval aan boord een boete van tien dollar oplegde.
Waren de arme stumpers eenmaal aan wal, dan werden ze omzwermd door allerlei duistere figuren om ze van hun laatste centen af te helpen. De Amerikaanse kuststeden waren in die jaren haarden van ontucht, diefstal en andere misdaden; kwamen de landverhuizers veilig door die eerste gevaarlijke zone heen, dan vonden ze op de rivierboten de gokkers en valsspelers die graag gebruik maakten van hun onnozelheid. Tenslotte wachtte hun op de plaats van bestemming van allerlei en vaak niet veel goeds.
De nieuw aangenomen wetgeving was dan ook een weldaad voor de landverhuizers. Niet alleen Harmen Jan, Jan Hendrik, nog geboren op boerderij “De Selle” werden opgevangen op Castle Garden, een oud verdedigingswerk voor de haven van New York. Ook andere familieleden zetten hier hun eerste voetstappen op Amerikaanse bodem. Zo komen ze ook van de boerderijen “Diekebosch”, “Graaskamp”, “De Stegge”, “Oonk”, “Rooks_”, “Kampershuisje”, “Meekes”, “Tenkink-Kavenstee”, “Fökkink” en “Fökkinkschoppe”.
Castle Garden about 1871
GESCHIEDENIS VAN CASTLE GARDEN
1811 – 1822 Een verdedigingsfort
Hoewel de Verenigde Staten al definitief in 1783 hun onafhankelijkheid van Engeland hadden weten te bevechten, waren de Engelsen nog steeds in Noord-Amerika aanwezig. Het feit dat de Amerikanen bevriend waren met hun aartsvijand Frankrijk werd door de Engelsen niet erg op prijs gesteld. In 1803 doen de Verenigde Staten prima zaken met Napoleon. Hij verkoopt Louisiana, de laatste Franse koloniale bezitting in Amerika, voor 15 miljoen dollar aan de Verenigde Staten.
De nieuwe staat en Engeland blijven ruziën over Indiaanse zaken en maken beide aanspraken op grondgebied in het westen. Daarnaast is er de nodige handelsconcurrentie. In 1809 wordt de republikein James Madison president van de Verenigde Staten. Hij laat zich door zijn partij overhalen tot de tweede Onafhankelijkheidsoorlog (1812-1814) met Groot-Brittannië, o.a. ter verovering van Canada. De sterke Britse vloot voert daarbij aanvallen uit op de Amerikaanse kust. De Amerikanen kunnen niet verhinderen dat de stad Washington daarbij wordt verwoest. Generaal Jackson verdedigt met veel pijn en moeite New Orleans. In 1814 sluiten de Verenigde Staten en Groot-Brittannië de Eeuwige Vrede van Gent.
Met het oog op de positie in Europa stelt Engeland zich tevreden met herstel van de situatie die al voor het uitbreken van de oorlog bestond. De Grote Meren worden geneutraliseerd. De Amerikaanse revolutie had echter de New Yorkers op nogal pijnlijke wijze duidelijk gemaakt dat hun stad een betere bescherming nodig had tegen vijandelijke vloten. Tussen 1807 en 1811 werd er een stoer cirkelvormig bastion (South-west Battery), uitgerust met een batterij kanonnen, gebouwd op een plek juist buiten de zuidelijkste punt van Manhattan waar de Hudsonrivier en de East Rivers bij elkaar komen en niet ver van de plek waar de Hollanders in 1625 ook al een fort op Manhattan Island gebouwd hadden. Tegelijkertijd werden er ook nog vier andere forten gebouwd om de haven van New York te beschermen. De tweede Onafhankelijkheidsoorlog stond op het punt uit te breken. De fortificatie heeft echter – behalve om te oefenen – nooit een kanon afgevuurd in de oorlog. In 1817 veranderde de naam van het fort in Castle Clinton naar de vroegere burgemeester DeWitt Clinton van New York die later ook nog gouverneur van de staat zou worden. Veranderingen in marinekanonnen en in de verhoudingen tot de Europese machten zorgden er echter al spoedig voor dat forten als Castle Clinton verouderd raakten.
Castle Garden, New York, about 1848
Jenny Lind appearing in the Castle Garden auditorium about 1850
1824 – 1854 Cultureel centrum
Toen New York zich tot een grote metropool ontwikkelde kreeg de stad behoefte aan een plaats van samenkomst voor grote culturele evenementen. In 1824 werd Castle Clinton het openluchttheater Castle Garden. De oorlogsheld uit de Amerikaanse Revolutie Marquis de Lafayette uit Frankrijk begon hier later dat jaar zijn triomfantelijke terugkomstbezoek in Amerika.
Presidenten en andere hoogwaardigheidsbekleders zouden er geëerd gaan worden. Samuel F.B. Morse vertoonde er zijn uitvinding van de telegraaf. Toen in 1840 het gebouw voorzien was van een dak kon men er zelfs nog grotere evenementen organiseren. Gepromoot door P.T. Barnum, die later vooral faam zou verwerven door zijn circussen, maakte de razend populaire Zweedse operadiva Jenny Lind er in 1850 haar Amerikaanse debuut. De “Zweedse nachtegaal” wist met haar stem 6000 bezoekers te betoveren. In dezelfde tijd begon men met landaanwinning tussen het fort en het vasteland. Dit gebied kreeg de naam Battery Park.
1855 – 1892 Immigratiecentrum
De Staat New York pachtte in 1855 Castle Garden om pas gearriveerde immigranten te beschermen tegen het gespuis dat zich in die jaren als roofdieren op de nieuwkomers stortte. In dit nieuwe opvangcentrum voor immigranten wist men tussen 1855 en 1889 miljoenen landverhuizers af te handelen. Ze kregen er onderdak, reisinformatie, medische verzorging en een eerlijke wisselkoers voor hun geld. Twee van de drie immigranten kwamen in die jaren Amerika binnen via Castle Garden. Onder hen dus ook diverse leden van de familie Te Selle uit Winterswijk. Jammer genoeg hebben we geen geschreven documenten die hun aankomst in de stad bevestigen daar het grootste deel van de immigratiedocumenten verloren zijn gegaan bij een brand. Deze brak uit op een havenpier terwijl men de documenten overbracht naar Ellis Island.
Algemeen is men het erover eens dat meer dan acht miljoen immigranten en misschien zelfs wel twaalf miljoen via Castle Garden de Verenigde Staten binnenkwamen.
In 1892 verhuisde het immigratiecentrum, dat inmiddels een federale activiteit was geworden, naar Ellis Island. (Image source: Immigration and the Commissioners of Emigration, by Fredrich Kapp (New York: Arno Press and the New York Times, 1969 [originals ca. early 1880’s])
Castle Garden Emigrant Landing Depot
1896 – 1941 Aquarium
Op de openingsdag van het New York City Aquarium in december 1896 verdrongen zich 30.000 mensen voor de poorten van dit nieuwe aquarium in Castle Garden. Binnen konden ze zich verwonderen over de dieren uit de dichtbij gelegen wateren. Spoedig bevatte het aquarium al soorten vanuit de hele wereld. Zijn West-Indische havenrob groeide uit tot het handelsmerk van de stad. Toen het aquarium in 1941 werd gesloten verhuisden de zeedieren naar de Bronx Zoo en later naar Coney Island.
1946 – heden Nationaal Monument
Een flink deel van Castle Garden werd in 1940 afgebroken voor de bouw van een tunnelproject, maar de fundamenten en de basisstructuur van het bouwwerk stonden nog overeind. Verontruste burgers hebben Castle Garden gered van de slopershamer en wisten het in 1946 voor elkaar te krijgen dat het gebouw werd uitgeroepen tot nationaal monument. In 1970 was de restauratie gereed. Hierbij is als uitgangspunt gekozen voor het oorspronkelijke uiterlijk van het gebouw als fortificatie. Het is tegenwoordig niet alleen maar een museum, maar ook het kantoor waar men kaartjes koopt voor een bezoek aan het Vrijheidsbeeld en de veerboot naar Ellis Island.
Aerial view of Castle Garden about 1986
